po raz drugi. Za pierwszym razem do szczepienia dałam prawe ramię, które bolało i nosiłam w nosidełku. Teraz podałam lewe. Wiadomo, prawa ręka jest nam bardziej potrzebna, chociaż i bez lewej pomocniczej byłoby bardzo trudno.

Pierwsza godzina minęła, żadnych złych objawów. Nic się nie działo. Na śniadanko – kanapka z jajkiem i avocado zakupiona w Einstein. Kawę zrobiłam już w domu. Z uwagi, że znów u mnie leje, mam przerwę od prac “polowych”.

Druga godzina. Żadnych zmian ze zdrowiem. Ogólnie nastrój minorowym. Nic się nie działo do nocy. Nie wiem kiedy gorączka mnie schwyciła, kiedy złapały mnie halucynacje, ciągłe przewracanie się z boku na bok, klękanie, kucanie na łóżku, kładłam sie wzdłuż w poprzek ze zwisem głowy i nóg. Te przewrotniki, przewalanki nie były całkiem kontrolowane. Halucynacje z jęczeniem i niemiłosiernym bólem nóg. Niewiele pamiętam z tego wszystkiego. Pamiętam ,że wykonałam telefon do córci, czy coś mówiłam nie pamiętam.

Zmęczona przewrotkami i dziwnymi halucybacjami nad ramen padłam.

Moje ciśnienie krwi było na pograniczu życia i śmierci. Temperatura ciała nie przekroczyła 39C a ja byłam i tu i tam. Dziwne? Na prawdę dziwne. Powinnam sie pocić ale mi tak było zimno, że elektryczny koc i grzejnik elektryczny nie pomógł. Odchorowałam cały tydzień. Zmęczona i wymęczona dużo spałam, mało piłam i jadłam. Córcia pilnowała mnie w dzień i w nocy. 6 kwietnia zadzwoniła pielęgniarka z zapytaniem o moje samopoczucie, po rozmowie 7 kwietnia byłam już u mojej doktorki. A co ona może powiedzieć na moje dziwne objawy? Wszystko jest dla nas zwykłych zjadaczy chleba jak i lekarzy nowością. Cenię sobie życie na taj planecie i zdaję sobie sprawę, że za kilka lat mogą objawić się jakieś powikłania poszczepienne. Wolę mieć powikłania poszczepienne za kilka lat, niż powiększyć grono aniołków, TERAZ. Nie ryzykowałam niepotrzebnie, ale i w zamknięciu nie siedziałam, więźniem z własnej woli być nie chcę.

Piątek, 9 kwietnia. Samopoczucie dobre i czuję, że energia powolutku powraca. Gór to ja przenosić nie będę, ale przynajmniej nie kładę się do łóżka co chwilę. Nic nie gotuję, piekę i ogródka kwiatowego nie pielę. Na to przyjdzie jeszcze czas. Rabatki kwiatowe nie potrzebują pielęgnacji. Przed szczepieniem wypielęgnowałam, teraz tylko mogę swoje oczy cieszyć kolorami i pachnącym kwieciem bzu korańskiego, a pachnie jak dziki polski.

Sobota powitała nas zachmurzeniem i oczekiwaniem na chociaż jedną kropelkę deszczu, była kropelka i więcej niż kropelka. Popadało solidnie, podlało rabatki a tulipanom pozbijało listki kwiatowe. Padający deszcz spowodował, że schowałam się pod kołderką i usnęłam. Jak długo spałam, nie wiem ale około 4pm pojawiło się słońce. Było pięknie na moim niebie. Cudnie w ogródku i ciepło na serduszku.

Niedziela , 11 kwietnia. Poranek powitał nas pięknym wschodzącym słońcem. Nareszcie dzisiaj poczułam prawdziwą energię jak to wsześniej bywało. Już w głowie mam dużo planów, których zrealizować jeszcze nie mogę. Możliwe że za kilka tygodni ponownie zajmę się malowaniem, tym razem całego piętra. Łazienka na parterze jeszcze musi poczekać – nastąpiła zmiana planów.

Za bardzo wszystko w życiu planujemy. I to zbyt szczegółowo, bo kiedy tylko jakiś drobiazg pierdyknie, to nie wiemy, co z tym zrobić. Natasza Socha